دارم درست مثل کَری در گروه کُر

لب می‌زنم میان بقیّه در این دکور



لبخند می‌زنم وسط صحنه بی‌جهت

در سینه‌ام اگرچه جهانی گرفته گُر



حرف دل درخت به لب‌های برگ نیست

هرگز فریب شاخه‌ی سبز مرا مخور



قویی میان دسته‌ی مرغان خاکی‌ام

آن پیله‌ام که از پر و پروانه است پُر



ققنوس فصل مشترک اوج و آتش است

امّا درست مثل کَری در گروه کُر...

امید نقوی
1391/11/26 - 23:37